اسکلت های بتنی جزو رایج ترین انواع ساختمان های مدرن به حساب می آیند. این نوع ساختمان ها معمولاً شامل یک چهارچوب یا یک اسکلت بتنی هستند. بخش های افقی سازه های بتنی شامل تیرها و بخش های عمودی آن شامل ستون ها هستند.
این واقعیت وجود دارد که سازه های بتنی دارای عمر طراحی هستند بدین مفهوم که یک سازه بتنی برای عمری معین طراحی می شود گرچه این عمر ۵۰ یا ۶۰ سال باشد. بتن با گذشت عمر دچار افت و خزش می شود که نهایتا باعث تأثیر منفی در عملکرد سازه هنگام وقوع زلزله می شود. آرماتور بندی از حساسترین قسمت های اجرایی در مقاوم سازی سازه های بتنی است که در صورت عدم رعایت اصول و قوانین در اجرای آن، تحمل سازه در نیروهای برشی، کششی و فشاری، کمتر از مقدار محاسبه شده خواهد بود.
اسکلت بتنی نوعی سازه است که در ساخت انواع پروژه‌های مهندسی قابل استفاده می باشد. برای ساخت این سازه از بتن آرمه که ترکیبی از میلگرد، شن، ماسه و سیمان است، استفاده می‌کنند. استفاده از این سازه در ساختمان‌های مدرن یکی از رایج‌ترین کاربردهای آن می باشد.
اسکلت بتنی در قسمت‌های مختلف مانند سقف، پله، ستون، پی، فونداسیون، دیوار برشی، پله و تیرچه‌ها بکار برده می شود. انتخاب این نوع اسکلت برای ساخت انواع سازه‌ها به شرایط آب‌وهوایی منطقه احداث پروژه، نوع سازه، میزان هزینه اختصاص یافته به ساخت سازه، شرایط اجرای سازه، نظر کارفرمای پروژه و عوامل فنی ساخت سازه بستگی دارد.